Lezing door Michaloliákos in Delft
Op uitnodiging van de VGSD gaf Michel Don Michaloliákos een lezing in de Immanuelkerk in Delft met als thema. Wat deze lezing bijzonder maakte, was het publiek: technische studenten. Het was opvallend verfrissend om te merken dat juist bèta’s belangstelling toonden voor sociaal- en geesteswetenschappelijke invalshoeken – zeker na het Onderwijsdebat van een dag ervoor, waarin zulke kennis nog werd weggezet als ‘fröbelkennis’.
In zijn lezing deelde Michaloliákos zijn visie op de rol van Europa binnen de fragmenterende wereldorde. Zijn centrale vraag:
👉 Is Europa niet de perfecte ‘Architect van de multipolaire wereldorde’?
Militair schiet Europa (vooralsnog) tekort, maar Michaloliákos vroeg nadrukkelijk aandacht voor andere vormen van strategisch vermogen: innovatiekracht, regelzettende macht, cultureel en bestuurlijk kapitaal, en goed opgeleide bevolkingen.
Ook ging hij in op de vaak onderschatte kracht van een Europa dat juist niet met één mond spreekt. De verscheidenheid aan historische, koloniale en strategische ervaringen is volgens hem géén zwakte, maar een geopolitiek voordeel.
Een belangrijk punt in de lezing was de oproep aan Europa om actief in te zetten op een coalitie van middenmachten — landen als India, Indonesië, Japan, Zuid-Korea en Brazilië. Niet alleen om Europa’s plek in de wereldorde te verankeren, maar vooral om invloed uit te oefenen op de spelregels van die nieuwe orde.
Michaloliákos’ voorstel voor de fundamentele principes van die wereldorde:
- Non-interventie & Soevereiniteit
- Vooruitgangsgeloof
- Regionalisering: benut Europa’s bestuurlijke ervaring
- Opkomst van beschavingsidentiteiten & digitalisering van identiteitsbeleving: people-to-people contact bepaalt steeds vaker de geopolitieke speelruimte van politici
- Strategische afhankelijkheid in plaats van autonomie: bepaal bewust van wie je afhankelijk wílt zijn — volledige autonomie of autarkie is een illusie
