Rusland biedt India een extra zoete straaljagersdeal – deel II/III
Regio Update India |De Russische hoop?
En daar kwamen opeens de Russen met hun bod en met hun zeer vele zoete extra’s die de Russen eerst nooit zouden aanbieden. Het bod van de Russen moet je vooral zien in het licht van de Chinees-Pakistaanse agressie en het Amerikaanse ‘bod’ om uiteindelijk F-35 te mogen kopen. Zie hier het mogelijke Russische bod op een rij, vergeleken met een mogelijke Amerikaanse bod (gezien militaire deals altijd in eerste instantie niet bepaald transparant zijn en zeer volatiel):
- De productie van de Sukhoi-57 zal in India plaatsvinden, waarbij hoogstwaarschijnlijk gebruik wordt gemaakt van de HAL Nashik faciliteit en er ruimte is voor andere Indiase private partners. De stevige militaire uitgaven en opgedane kennis en ervaringen blijven dus ook in India. Bij de Amerikanen valt dit niet te verwachten, vooral met Trump niet.
- De Russen zijn bereid de 5e generatie Sukhoi-57 technologie te delen met India, waardoor India in korte tijd zeer strategische en waardevolle kennis tot zijn beschikking krijgt voor de start van toekomstige generaties straaljagers. De Amerikanen zijn daarentegen zeer ‘behoudend’ met hun hightech kennis.
- De Russen zullen daarbovenop India helpen in de opbouw en ontwikkeling van hun eigen Indiase 5e generatie AMCA straaljagers. Denk met name aan de ontwikkeling en productie van eigen stuwmotoren, die in het verleden een grote hindernis vormden voor verdere Indiase straaljager innovatie. Kijkend naar de Amerikanen; HAL en de Amerikaanse General Electric zijn al ruim 2 jaar bezig met onderhandelingen voor de gezamenlijke productie van de GE-414 (General Electric) straaljager motoren (die nodig zijn voor het Indiase AMCA programma).
- Met de Sukhoi-57 zijn de Russen mogelijk ook bereidt de zelfgestuurde hypersonische R-37 raketten te leveren, die een bereik hebben van meer dan 300 km (tot 400 km) en een snelheid van Mach 6 (7400 km per uur; zes keer de snelheid van het geluid). De Indiase militaire afschrikking jegens China en Pakistan wordt hiermee enorm versterkt, boven op de Sukhoi-57 straaljagers. De Amerikanen hebben nog geen signaal gegeven bereid te zijn voor een dergelijke levering.
- Mogelijk zullen de Russen in de toekomst bereid zijn om India te assisteren in de opbouw en ontwikkeling van verdere gezamenlijke en Indiase hypersonische raketten, zoals bij de bestaande Russisch-Indiase hypersonische Brahmos raketten. Bij de Amerikanen zijn hiervan nog geen signalen.
(Foto: de hypersonische R-37 raket)
- De Russen zijn bereid de source code van de software te delen. Zelfs de Fransen hebben dit niet gedaan met hun Rafale verkopen, laat staan de Amerikanen. Met de source code kan India ook eigen zelf geproduceerde raketten plaatsen op de straaljagers (zoals de Astra MK-1 en MK-2, Brahmos, Rudram 1 en Garuda raketten). Ook kan je de straaljagers (volledig) aanpassen op je eigen voorkeur en systemen (bijvoorbeeld communicatie met anti-luchtafweergeschut en grondradars). Dit alles kan niet bij de Amerikanen. Meerdere onderdelen van een straaljager hebben een eigen source code (radar, motor, wapensystemen, aerodynamica etc), maar hoogstwaarschijnlijk gaat het hier om de GaN-based AESA radar systemen.
- Meerdere straaljagers hebben een AESA radar, maar de GaN-based AESA radar is wat ze noemen ‘State of the Art’, die je alleen bij 5e generatie straaljagers vindt. Deze radar kan meerdere taken tegelijkertijd: het tracken van meerdere targets tegelijkertijd, het ‘jammen’ van vijandelijke radars en het sturen van meerdere raketten tegelijkertijd. Met de source code kan India aan onafhankelijke updates hiervan doen, de radar aanpassen aan eigen voorkeuren en de radarsystemen verder integreren met Indiase defensie soft- en hardware systemen. De militaire strategische autonomie van de Indiase luchtmacht krijgt hiermee een stevige voorsprong. Bij de Amerikanen zou dit niet mogelijk zijn.
- De Sukhoi-57 (met zijn AI gestuurde systemen) heeft gevechtservaring in Oekraïne (alhoewel heel beperkt), welke dan ook gedeeld kunnen worden met Indiase straaljagerpiloten. De Russen zijn namelijk wat huiverig een Sukhoi-57 in Oekraïne te verliezen. Daarentegen heeft de Chinese J-20 variant helemaal geen gevechtservaring.
- De Russen zullen geen (plotselinge) inspecties eisen alsook geen eis van real-time informatie waar de straaljagers bevinden. Dit zou bij de Amerikanen niet kunnen.
- De Russen zullen India toestaan eigen onderhoud te plegen aan de straaljagers. Bij de Amerikanen is het bekend dat onderhoud gepleegd moet worden in Amerika door Amerikaanse engineers en Amerikaanse software en bedrijven. Ook heb je geen zicht op de software-updates die worden uitgevoerd.
- Uit eigen Indiase defensie onderzoeken is gebleken dat India 42 tot 45 straaljager squadrons (een squadron heeft een combinatie van tussen de 10-24 straaljagers, afhankelijk van type generatie) nodig heeft om het eigen luchtruim goed te beschermen. India heeft er nu 31 en komt dus zwaar straaljagers tekort. De kosten van de Sukhoi-57 ten opzichte van de F-35 zijn veel goedkoper. Een Sukhoi-57 kost rond de 40 miljoen dollar per stuk (welke dan ook in ‘direct’ India geproduceerd zullen worden). De F-35 kost tussen de 80-110 miljoen dollar per stuk (met productie in Amerika, wanneer Trump meer duidelijkheid geeft over zijn ‘uiteindelijk’).
